Η αληθινή ιστορία του αμάρανθου: είναι πραγματικά χρήσιμο;

Σήμερα στο Διαδίκτυο μπορείτε συχνά να βρείτε διαφημίσεις για σπόρους αμάρανθου. Αυτή η μάρκα ταιριάζει καλά με όμορφες ιστορίες ότι τρώγοντας τους μίσχους, το φύλλωμα, τους κόκκους ενός φυτού, το λάδι που εξάγεται από αυτό και ούτω καθεξής, μπορεί κανείς να ζήσει για σχεδόν διακόσια χρόνια, και μάλιστα νέος και υγιής. Διάφοροι νεοπαγανιστές της σλαβικής πεποίθησης - Ροντνόβερ, Λεβασιίτες και άλλα παρόμοια ακροατήρια - είχαν ιδιαίτερη επιτυχία σε αυτό το θέμα. Θα δούμε πόσο χρήσιμο είναι πραγματικά το φυτό, καθώς και εν συντομία για την ιστορία του, λίγο παρακάτω.

Πιστό στο όνομά του

Η λέξη "αμάρανθος" σημαίνει "άνθος που δεν ξεθωριάζει". Το όνομα οφείλεται στο γεγονός ότι, όταν μαζεύεται και στεγνώνει, διατηρεί το σχήμα του, δεν θρυμματίζεται έως και 3-4 μήνες και μπορεί εύκολα να σταθεί όλο το χειμώνα. Παρεμπιπτόντως, φαίνεται πολύ όμορφο, ειδικά μια διακοσμητική ποικιλία όπως ο τρίχρωμος αμάρανθος (βλ. φωτογραφία). Εκτός από αυτό το όνομα, ονομάζεται επίσης shchiritsa (άγριες ποικιλίες), αλεπούδα, βελούδο, κοκοροσκούφια.

Χρήσιμες ιδιότητες του αμάρανθου

Το φυτό χρησιμοποιείται ευρέως στη λαϊκή ιατρική ως τονωτικό, ενισχυτικό και αιμοστατικό παράγοντα για διαταραχές του ουρογεννητικού συστήματος και των εντέρων, συμπεριλαμβανομένων των αιμορροΐδων και της δυσκοιλιότητας. Χρησιμοποιείται επίσης για την ανακούφιση των συμπτωμάτων παθήσεων της αναπνευστικής οδού.

Το λάδι που εξάγεται από σπόρους αμάρανθου ενδείκνυται για γαστρίτιδα, πεπτικά έλκη στομάχου και εντέρων και έχει ευεργετική επίδραση στην ηπατική λειτουργία σε αλκοολική και βιομηχανική κίρρωση του ήπατος, ηπατίτιδα, συμπεριλαμβανομένης της ιογενούς κίρρωσης. Βοηθά σε υψηλή αρτηριακή πίεση, ισχαιμικές ασθένειες, προβλήματα με τα αιμοφόρα αγγεία, προεμφραγματικές και προεγκεφαλικές καταστάσεις, καθώς και ως ενισχυτικό μετά από εγκεφαλικά.

Σύμφωνα με ορισμένα μη επαληθευμένα δεδομένα, εντάσσοντας αυτό το φυτό στη διατροφή σας, μπορείτε όχι μόνο να αποφύγετε τον καρκίνο, αλλά και να τον θεραπεύσετε. Για να είμαι ειλικρινής, προσωπικά δεν γνωρίζω ούτε ένα άτομο που να έχει θεραπευτεί με αυτόν τον τρόπο.

Πρακτική χρήση

Για χιλιάδες χρόνια, ο αμάρανθος ήταν η κύρια πηγή τροφής, μαζί με το καλαμπόκι και τα φασόλια, των αυτόχθονων πληθυσμών της Νότιας Αμερικής και του Μεξικού. Σήμερα στο Νεπάλ, την Κίνα, το Πακιστάν και την Ινδία στις ορεινές περιοχές, είναι επίσης κοινό ως καλλιέργεια λαχανικών και δημητριακών.

Τα νεαρά φύλλα του φυτού, κάπως παρόμοια με το σπανάκι, σερβίρονται ως πιάτο λαχανικών. Σερβίρεται τόσο ωμό (σαλάτες) όσο και μαγειρεμένο (σούπες, σάλτσες), ενώ το αποξηραμένο φύλλο είναι κατάλληλο και για φαγητό.

Ως καλλιέργειες σιτηρών χρησιμοποιούνται κόκκοι αμάραντου, οι οποίοι είναι πολύ μικρού μεγέθους (0,5-0,8 mm σε διάμετρο). Από αυτά φτιάχνεται αλεύρι, το οποίο αναμιγνύεται με σιτάρι σε συγκεκριμένες αναλογίες (συνήθως 1:2), και ψήνεται το ψωμί. Το αλεύρι αμάρανθου δεν χρησιμοποιείται στην καθαρή του μορφή, αφού δεν μπορεί να γίνει ψήσιμο από αυτό. Ένα τέτοιο ψωμί είναι πολύ πιο υγιεινό από το συνηθισμένο ψωμί σίτου λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε πρωτεΐνες και θεωρείται διαιτητικό προϊόν.

Ο αμάρανθος χρησιμοποιείται ευρέως ως καλλιέργειες ζωοτροφών για ζώα και πουλερικά. Τα γουρούνια και τα βοοειδή τρώνε εύκολα τόσο το ενσίρωμα, το οποίο έχει μια χαρακτηριστική ευχάριστη μυρωδιά μήλων, όσο και τα φρέσκα χόρτα.

Τέσσερις ποικιλίες χρησιμοποιούνται ως καλλωπιστικές καλλιέργειες: ο θλιβερός, ο πανικόβλητος, ο ουράς και ο τρίχρωμος αμάρανθος, αν και τα περισσότερα είδη αμάρανθου φαίνονται επίσης αρκετά καλά.

Παραδόθηκε στη λήθη

Στην Αμερική, όπως έχει ήδη γραφτεί, πριν από την άφιξη των Ισπανών κατακτητών, ο αμάρανθος ήταν ένα από τα κύρια καλλιεργούμενα φυτά. Μετά τον αποικισμό και την πτώση των πολιτισμών των Ίνκας και των Αζτέκων, ξεχάστηκε σχεδόν εντελώς. Ο αμάρανθος χαρακτηρίστηκε από τους Ισπανούς ως φυτό του διαβόλου, αφού εκτός από καθαρά γαστρονομικό είχε και τελετουργική σημασία στον ντόπιο πληθυσμό - φαινόταν να διώχνουν τα κακά πνεύματα με τη βοήθεια πανικών από το φυτό. Και ξέρετε, πρέπει να πολεμήσετε το κακό, κάτι που έκαναν με ενθουσιασμό οι Ισπανοί, απαγορεύοντας εντελώς την καλλιέργεια του αμάρανθου και καταστρέφοντας τις καλλιέργειές του.

Το αν ο Πέτρος Α απαγόρευσε την καλλιέργεια αυτής της καλλιέργειας ή όχι είναι ένα πολύ αμφιλεγόμενο ζήτημα. Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι δεν έχει διασωθεί καμία γραπτή επιβεβαίωση ή κάποιο από τα διατάγματά του. Και εδώ πρέπει να δώσουμε στον Αυτοκράτορα την τιμητική του - έγραψε τα διατάγματα προσωπικά, και σε βιομηχανική κλίμακα, όπως λένε, και μερικές φορές αρκετά ηλίθια. Για παράδειγμα, σε άτομα με κόκκινα μαλλιά ή στραβισμό απαγορεύτηκε να κατέχουν δημόσια αξιώματα. Ή αυτό: ο κατώτερος που υπηρετεί το αφεντικό πρέπει να είναι «τολμηρός και ανόητος, για να μην ντροπιάζει τους ανωτέρους του με την κατανόησή του». Αλλά δεν είναι αυτό για το οποίο μιλάμε. Το κλίμα της χώρας μας, για να το θέσω ήπια, δεν ευνοεί πολύ την καλλιέργεια του αμάραντου, εκτός από το νότιο τμήμα του, το φυτό είναι αρκετά θερμόφιλο.Και αν ο Πέτρος έφερε πατάτες και καπνό από την Ευρώπη και συνέβαλε στη διάδοσή τους, και η Αικατερίνη Β' μεταχειριζόταν επίσης ευνοϊκά τις ντομάτες, τότε γιατί ο Πέτρος ξαφνικά έκανε φασαρία για τον αμάρανθο; Είχε αρκετά προβλήματα με τους Σουηδούς, τους Ζαπορόζιε και τους Κοζάκους του Ντον, και τώρα στερούσε από τους αγρότες την τροφή τους;

Κατά πάσα πιθανότητα, εκείνη την εποχή στη Ρωσική Αυτοκρατορία, με εξαίρεση τον άγριο αμάραντο, που χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία ως ζωοτροφή, κανείς δεν είχε ακούσει για τον αμάρανθο.

Όπως και να έχει, σήμερα στον κόσμο ο αμάρανθος αναγνωρίζεται ως μια πολλά υποσχόμενη καλλιέργεια σιτηρών και λαχανικών και υπάρχουν μεγάλες ελπίδες σε αυτό. Είναι ανεπιτήδευτο και δεν απαιτεί υγρασία, κάτι που είναι σημαντικό στο πλαίσιο της μείωσης των αποθεμάτων γλυκού νερού στον κόσμο. Και για να έχω μια πλήρη ιδέα για τη θρεπτική αξία του αμάρανθου, θα παράσχω δεδομένα σχετικά με τη σύνθεση των σπόρων του για διάφορες ποικιλίες:

— πρωτεΐνη 13-21%;

— λίπη 6-9%;

- υδατάνθρακες περίπου 74%.

Ταυτόχρονα, περιέχουν ένα ευρύ φάσμα βιταμινών - A, B, C, E, K, PP, καθώς και σχεδόν το ήμισυ του περιοδικού πίνακα - νάτριο, ασβέστιο, μαγνήσιο, κάλιο, φώσφορο, σίδηρο, χαλκό, σελήνιο , ψευδάργυρος, μαγγάνιο. Η θρεπτική αξία του προϊόντος είναι περίπου 370 kcal.