Η ιστορία του κουταλιού

Ίσως όλοι γνωρίζουν ότι το κουτάλι είναι μαχαιροπίρουνο. Σήμερα είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια οικογένεια που θα μπορούσε εύκολα να κάνει χωρίς αυτό το αντικείμενο. Φυσικά, μπορείτε να σερβίρετε τη σούπα από ένα μπολ, αλλά πώς, για παράδειγμα, μπορείτε να μεταφέρετε τη σαλάτα από ένα κοινό πιάτο στο πιάτο σας; Φαίνεται ότι αυτό είναι εντελώς αδύνατο. Πώς τα κατάφερες χωρίς αυτό πριν; Και γενικά, ποιος και πότε σκέφτηκε αυτό το μίνι-σέσουλα, του οποίου το όνομα είναι κουτάλι.

Πώς προέκυψε το κουτάλι;

Πράγματι, έχετε σκεφτεί ποτέ ότι κάποιος σκέφτηκε κάποτε όλα αυτά τα αντικείμενα που κάνουν τη ζωή μας πολύ πιο εύκολη; Τελικά, κάποιος σκέφτηκε ότι μπορείτε να δημιουργήσετε κάτι σαν σέσουλα από ξύλο, με τη βοήθεια του οποίου η σούπα χελώνας φαίνεται πολύ πιο νόστιμη, και στη συνέχεια δημιούργησε μια μεταλλική συσκευή; Ποιος εφηύρε το κουτάλι;

Ετυμολογία

Όσο για την προέλευση της λέξης "κουτάλι", υπάρχουν δύο εκδοχές εδώ. Αν το δούμε από φωνητικής πλευράς, τότε κούτσουρο - χαράδρα, κατάθλιψη. Ωστόσο, αν αναλογιστούμε την επιστολή ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ στο πλαίσιο της παλαιάς ρωσικής γλώσσας, αντικαθίσταται εύκολα από Kommersant (εε) - Ξαπλωμένη. Ο σερβικός λαός λέει το ίδιο πράγμα (λαζίκα) και βουλγαρικά (Ξαπλωμένη). Ταυτόχρονα στη λέξη κούτσουρο ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ - εγχώριος Επομένως, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η ρίζα της λέξης κουτάλι - ακριβώς ημερολόγιο / καθυστέρηση.

Ιστορία

Είναι αδύνατο να πούμε ακριβώς πότε εμφανίστηκε για πρώτη φορά το κουτάλι. Ωστόσο, αυτό ισχύει και για όλα τα άλλα μαχαιροπίρουνα. Ίσως αυτό να παραμείνει για πάντα ένα μυστήριο.Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία που εξακολουθούν να σηκώνουν το πέπλο αυτού του μυστηρίου.

Τα κουτάλια άρχισαν να χρησιμοποιούνται στη νεολιθική εποχή. Επιπλέον, εμφανίστηκαν νωρίτερα από το πιρούνι, αλλά αργότερα από το μαχαίρι.

Ενδιαφέρον γεγονός! Επί του παρόντος, ορισμένες εθνοτικές ομάδες που ζουν στην Κένυα και ανήκουν στους νιλωτικούς λαούς αγαπούν πολύ το ugali, ένα πιάτο που θεωρείται από μόνο του κουτάλι. Πρόκειται για έναν πολύ σφιχτά ψημένο χυλό ή πουρέ καλαμποκιού. Το πιάτο τρώγεται με τα χέρια σας: κάνουν μια μικρή μπάλα και μια κατάθλιψη για να κάνουν κάτι σαν σέσουλα. Στη συνέχεια γεμίζεται με διάφορες λιχουδιές: λαχανικά μαγειρευτά, κρέας, λίγη ιδιαίτερη σάλτσα.

Τα πιο αρχαία προϊόντα μπορούσαν να κατασκευαστούν από διαφορετικά υλικά, όπως μαρτυρούν οι αρχαιολογικές ανασκαφές. Οι Έλληνες προτιμούσαν τα κοχύλια μαλακίων, οι Αιγύπτιοι τα κόκαλα των ελεφάντων, την πέτρα και τα διάφορα είδη ξύλου. Ορισμένα ευρήματα περιείχαν θρησκευτικές εικόνες. Γιατί και ποιος το χρειαζόταν αυτό - μπορούμε μόνο να σηκώσουμε τους ώμους μας.

Ένα κουτάλι από ασήμι ή μπρούτζο εμφανίστηκε πολύ αργότερα, ήδη κατά τη διάρκεια του ρωμαϊκού και του ελληνικού πολιτισμού. Μερικά δείγματα έχουν μεγάλη αξία και επομένως φυλάσσονται σε μουσεία ιστορίας σε όλο τον πλανήτη Γη.

Κατά τον Μεσαίωνα, τα κύρια υλικά παραγωγής ήταν το ξύλο και τα κέρατα ζώων. Μόνο περιστασιακά χρησιμοποιήθηκε μέταλλο, το οποίο έγινε πιο δημοφιλές μόλις τον 15ο αιώνα. Φυσικά, οι αριστοκράτες και οι βασιλιάδες σε όλο τον κόσμο προτιμούσαν το χρυσό και στη χειρότερη το ασήμι. Η αναφορά τέτοιων συσκευών χρονολογείται από το μακρινό έτος 1259.

Ενδιαφέρων! Ο βασιλιάς Εδουάρδος Α' της Αγγλίας είχε το δικό του σετ μαχαιροπήρουνων, το οποίο περιλάμβανε κουτάλια από πολύτιμα μέταλλα. Οι σημάνσεις πάνω τους έγραφαν: «fleur-de-lis", που σήμαινε ότι ανήκει σε ένα διάσημο εργαστήριο στο Παρίσι.

Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, τα αποστολικά κουτάλια —αντικείμενα που απεικονίζουν τους μαθητές του Χριστού— κέρδισαν δημοτικότητα. Δεν χρησιμοποιήθηκαν για τον προορισμό τους. Ο κύριος σκοπός τέτοιων προϊόντων είναι ως δώρο για τις διακοπές. Περίπου την ίδια περίοδο, το κουτάλι μεταμορφώθηκε ελαφρώς - έγινε λίγο πιο φαρδύ και η λαβή απέκτησε πιο επίπεδο σχήμα.

Τον 18ο αιώνα, η σέσουλα έγινε πάλι στενότερη και η λαβή γύρισε ελαφρά. Το 1760, το κουτάλι απέκτησε την ίδια την εμφάνιση που έχουμε συνηθίσει.

Αν βουτήξετε λίγο στην ιστορία των κουταλιών στη Ρωσία, τα πρώτα προϊόντα κατασκευάστηκαν με εντολή του πρίγκιπα Βλαντιμίρ. Ο στόχος είναι να παρέχετε στην ομάδα σας μαχαιροπίρουνα.

Υπάρχουν πολλά μουσεία που είναι αφιερωμένα ειδικά σε αυτό το οικιακό αντικείμενο. Αυτοί είναι πραγματικοί θησαυροί γνώσεων, αν, φυσικά, σας ενδιαφέρει αυτό το μαχαιροπίρουνο. Σε αυτά τα ιδρύματα, μπορείτε όχι μόνο να δείτε αρχαίες και ασυνήθιστες συσκευές με τα μάτια σας, αλλά και να μάθετε για αυτό ακριβώς το σφυρί, τι είναι μια καρφίτσα και μια ράπα, καθώς και γιατί συνηθίζεται να δίνετε αυτό το συγκεκριμένο προϊόν ως δώρο για το «πρώτο δόντι».

Αχαιμενιδικό ασήμι (4ος αιώνας π.Χ.)