Γιατί τα σοβιετικά έπιπλα ήταν καλύτερα από τα μοντέρνα;

Είναι αδύνατο να μην παρατηρήσετε πόσο σημαντικά έχει αλλάξει η ποιότητα των σύγχρονων επίπλων, ιδίως η διάρκεια ζωής τους. Εάν ένα ντουλάπι που κατασκευάστηκε στην εποχή των γιαγιάδων μας εξακολουθεί να διατηρεί τη λειτουργικότητα, τότε τα σύγχρονα μοντέλα φθείρονται μέσα στα πρώτα 10 χρόνια λειτουργίας.

Σύντομες πληροφορίες για έπιπλα από την εποχή της ΕΣΣΔ

Μιλώντας για τη σοβιετική περίοδο παραγωγής επίπλων, αξίζει να τη χωρίσουμε σε δύο τμήματα:

• Ο πρώτος είναι η προπολεμική περίοδος, όταν αυτή η βιομηχανία ήταν τόσο υπανάπτυκτη που χρησιμοποιούσαν κυρίως ό,τι δημιουργήθηκε κατά την τσαρική περίοδο. Τα μόνα που παράγονταν για τις ανάγκες των πολιτών ήταν θωρακισμένα κρεβάτια και απλά σετ κουζίνας, που αντιπροσωπεύονται από σκαμπό και απλά ντουλάπια.
• Η δεύτερη περίοδος είναι η μεταπολεμική περίοδος. Εδώ το κράτος αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να σκεφτεί τις ανάγκες του κοινού πληθυσμού. Την περίοδο από τη δεκαετία του '50 έως τη δεκαετία του '70 ξεκίνησε η μαζική παραγωγή όλων των τύπων επίπλων. Αλλά έγινε τόσο άσχημα που η εμφάνιση ήταν απλά τρομακτική. Περισσότερο ή λιγότερο αξιοπρεπή στοιχεία του ακουστικού παράγονται στις χώρες της Βαλτικής. Ήδη στις δεκαετίες του '50 και του '60, ήταν δυνατή η αγορά ντουλαπιών με καπλαμά εδώ, επικαλυμμένα με ένα παχύ στρώμα βερνικιού. Ενώ η Λευκορωσία, η Ουκρανία και η Ρωσία εξακολουθούσαν να «συγκεντρώνονται» κάτι που έμοιαζε αόριστα με κανονικά έπιπλα.

Σοβιετικά έπιπλα

Η ανάπτυξη αυτού του τομέα της βιομηχανίας κινήθηκε μάλλον αργά. Αυτό οφειλόταν στη δύσκολη οικονομική κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση, αυτό έλεγαν πάντα, ότι στα μεταπολεμικά χρόνια η χώρα καταστράφηκε. Και το κράτος δεν σκεφτόταν πόσο άνετα ήταν οι πολίτες του, αλλά να παρέχει σε όλους τα πιο απαραίτητα. Αν και, αν κοιτάξετε τη Γερμανία στη μεταπολεμική περίοδο, ανέκαμψαν γρήγορα και άρχισαν να φτιάχνουν ποιοτικά προϊόντα για τη βελτίωση του σπιτιού, τα οποία δεν ήταν μόνο ελκυστικά, αλλά και λειτουργικά.

Ένα από τα επιτυχημένα παραδείγματα ανάπτυξης της ευρωπαϊκής παραγωγής στοιχείων εσωτερικού χώρου είναι η εταιρεία IKEA. Παρεμπιπτόντως, από αυτό διαγράφηκαν τα περισσότερα από τα έπιπλα που παράγονται στην ΕΣΣΔ στη μεταπολεμική περίοδο. Αλλά αν οι ευρωπαίοι κατασκευαστές διακρίνονταν για την ποιότητα των προϊόντων που παρήγαγαν, τόσο από άποψη τεχνολογίας παραγωγής όσο και από άποψη λειτουργικότητας και αισθητικής, τότε στην ΕΣΣΔ όλα αποδείχθηκαν αρκετά φτωχά και στραβά - ειδικά όσον αφορά την εργονομία και ελκυστικά εμφάνιση.

Έτσι, αξίζει να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε παραδείγματα σοβιετικών επίπλων. Ήταν τόσο δυνατό και αξιόπιστο;

Ο λεγόμενος "τοίχος" είναι έπιπλα ντουλαπιών που καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος του δωματίου, ειδικά στα κτίρια της εποχής του Χρουστσόφ. Ήταν φτιαγμένο από χοντρή μοριοσανίδα, έτσι όλες οι πόρτες ήταν τόσο βαριές που στρεβλώνονταν πολύ γρήγορα κάτω από το βάρος τους. Αυτό διευκολύνθηκε επίσης από εξαρτήματα χαμηλής ποιότητας. Το βερνίκι θρυμματίστηκε πολύ συχνά, μετά την οποία σημειώθηκε περαιτέρω καταστροφή και αποκόλληση της μοριοσανίδας στη θέση του τσιπ. Αν πέσει μια τέτοια πόρτα στο δάχτυλο του ποδιού σας θα μπορούσε εύκολα να τη σπάσει.

Παρά το γεγονός ότι η ιδέα ήταν από τη σουηδική Ikea, η υλοποίηση υστερούσε τεχνολογικά και σχεδιαστικά.Επομένως, τόσο η εμφάνιση όσο και η ποιότητα κατά τη λειτουργία δεν ήταν στα ίδια επίπεδα.

Πτυσσόμενα τραπέζια βιβλίων. Αυτό είναι ένα άλλο «αριστούργημα» της σοβιετικής παραγωγής. Κατά κανόνα, τα πόδια λύθηκαν τόσο γρήγορα που έπρεπε να στερεωθούν αργότερα με βραχίονες και μπουλόνια. Διαφορετικά, το προϊόν δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Και ακόμα και όταν διπλώνονταν, παρέμειναν όσο το δυνατόν πιο μη λειτουργικά.

Σετ κουζίνας. Χαμηλής ποιότητας μοριοσανίδες, μη ελκυστικό σχέδιο, ακόμα και για εκείνες τις εποχές. Όλα αυτά κάνουν τέτοια έπιπλα πολύ περίεργα. Μερικές φορές ήταν αδύνατο να αγοράσετε ένα πλήρες σετ κουζίνας λόγω του γεγονότος ότι τα ντουλάπια για το νεροχύτη θα μπορούσαν να διαφέρουν στην εμφάνιση από την υπόλοιπη δομή.

Κάντε κράτηση καναπέδων. Το κύριο καθήκον αυτού του τύπου επίπλων ήταν η εξοικονόμηση χώρου σε ένα μικρό δωμάτιο. Αλλά ήταν άβολο να κοιμηθείς πάνω του, τόσο για ένα άτομο όσο και για δύο άτομα. Αυτό συνέβη λόγω ελαττώματος στο σχεδιασμό. Επειδή τα επιμέρους τμήματα είχαν μια μικρή κλίση προς το κέντρο. Επομένως, όσοι κοιμόντουσαν σε έναν τέτοιο καναπέ κυλούσαν πάντα προς τη μέση.

Το να κάθεσαι σε έναν τέτοιο καναπέ ήταν επίσης άβολο, καθώς το βάθος του δεν αντιστοιχούσε στα ανατομικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης δομής. Όλα αυτά συνέβησαν λόγω του ότι κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού αντιμετώπισαν τα ανατομικά και εργονομικά χαρακτηριστικά με πολύ αμέλεια.

Όπως φαίνεται από όλα όσα παρουσιάστηκαν παραπάνω, τα περισσότερα από τα προβλήματα αφορούσαν ειδικά την εμφάνιση και την ευκολία χρήσης. Όμως η ίδια η ποιότητα των υλικών από τα οποία κατασκευάστηκαν τα έπιπλα έδειξε απίστευτα υψηλά αποτελέσματα όσον αφορά την αντοχή στη φθορά.

Το κύριο πρόβλημα δεν ήταν η ποιότητα του υλικού, αλλά η αποτελεσματικότητα της σύνδεσης, η ενσωμάτωση και η λειτουργικότητα.

Γιατί τα σοβιετικά έπιπλα κράτησαν πολύ καιρό, αλλά τα μοντέρνα έπιπλα όχι

Εάν συγκρίνουμε τα σοβιετικά έπιπλα με αντικείμενα ξένης κατασκευής της ίδιας περιόδου, τότε, αναμφίβολα, ήταν κατώτερα από τα ξένα αντίστοιχα από την άποψη της ευκολίας. Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι στο εξωτερικό έδιναν μεγάλη σημασία στην άνεση.

Αν συγκρίνουμε τα σοβιετικά έπιπλα με αυτά που παράγονται στον μετασοβιετικό χώρο τώρα, τότε παρατηρείται η αντίθετη προκατάληψη. Η εμφάνιση και τα χαρακτηριστικά απόδοσης των σύγχρονων προϊόντων έχουν βελτιωθεί, αλλά η ποιότητα έχει γίνει πολύ χειρότερη. Αυτό συμβαίνει λόγω της επιθυμίας των βιομηχάνων που εργάζονται σε αυτή τη θέση να έχουν μέγιστο κέρδος με ελάχιστη επένδυση. Επειδή όμως η εξοικονόμηση σχεδιασμού και ευκολίας σημαίνει απώλεια από τους ανταγωνιστές, οι εταιρείες παραγωγής επίπλων αναγκάζονται να αναζητήσουν άλλους τρόπους για να μειώσουν το κόστος των προϊόντων τους. Εδώ παίζει ρόλο η εξοικονόμηση ποιότητας. Αυτό δεν είναι πάντα ορατό αμέσως μετά την αγορά, αλλά εκδηλώνεται μόνο μετά από μια ορισμένη περίοδο χρήσης, κάτι που εκμεταλλεύονται οι σύγχρονοι κατασκευαστές.

Στον σύγχρονο κόσμο, απλά δεν είναι κερδοφόρο να παράγεις προϊόντα υψηλής ποιότητας, διαφορετικά σε 10 χρόνια δεν θα έρθεις για έναν νέο καναπέ, αλλά θα συνεχίσεις να κοιμάσαι στον παλιό καλό.