Υπερηφάνεια και πολυτέλεια: ιδιωτικό μπάνιο στη Σοβιετική Ένωση
Στη μακρινή δεκαετία του '60, σε πολλά χωριά και πόλεις της ΕΣΣΔ, η κεντρική παροχή νερού απουσίαζε εντελώς. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν πηγάδια για να πάρουν νερό, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις το σπαταλούσαν για μαγείρεμα ή πόσιμο. Είναι σαφές ότι σε τέτοιες συνθήκες δεν υπήρχε θέμα χωριστού μπάνιου και όλες οι διαδικασίες προσωπικής υγιεινής πραγματοποιήθηκαν στην αυλή.
Προσωπική υγιεινή στη Σοβιετική Ένωση ή Πώς πλένονταν οι Σοβιετικοί πολίτες
Οι περισσότεροι από τους σοβιετικούς πολίτες εκείνη την εποχή ζούσαν σε κοινόχρηστα διαμερίσματα ή στρατώνες και οι νέοι ζούσαν σε κοιτώνες σε ανώτερα ιδρύματα. Και αν το κοινόχρηστο διαμέρισμα είχε επίσης μπάνιο, μερικές φορές ήταν αρκετά δύσκολο να μπεις σε αυτό λόγω του μεγάλου αριθμού ανθρώπων που ζούσαν σε μια μικρή περιοχή, επειδή πολλές οικογένειες το χρησιμοποιούσαν ταυτόχρονα.
Αλλά στους στρατώνες δεν υπήρχε τέτοια πολυτέλεια. Όσο για τις φοιτητικές εστίες, επίσης δεν είχαν πρόσβαση σε ντους κάθε μέρα - για να πλυθούν, είχαν μια μέρα την εβδομάδα, που ονομαζόταν «λουτρό». Τις άλλες μέρες ήταν αδύνατο να μπεις στο ντους - ήταν κλειδωμένο.
Για να διατηρήσουν με κάποιο τρόπο την καθαριότητα του σώματός τους, οι άνθρωποι πλένονταν ή απλώς σκουπίζονταν με νερό στην κουζίνα ή στο δωμάτιό τους.
Η μόνη βέλτιστη και βολική επιλογή που χρησιμοποίησαν ευχάριστα οι σοβιετικοί πολίτες ήταν η επίσκεψη σε ένα δημόσιο λουτρό. Είναι αλήθεια ότι δεν ήταν δυνατό να πηγαίνουμε εκεί κάθε μέρα - ό,τι και να πει κανείς, οι άνθρωποί μας ήταν σκληρά εργαζόμενοι, οπότε συνήθως υπήρχε μόνο μια μέρα την εβδομάδα που ένα άτομο είχε την οικονομική δυνατότητα να επισκεφτεί την τουαλέτα.Στη συνέχεια έπλυναν τα ρούχα που είχαν συσσωρευτεί σε διάστημα 7 ημερών.
Βλέπουμε μια εντελώς διαφορετική εικόνα στον σοβιετικό κινηματογράφο. Οι άνθρωποι εκεί είναι πάντα καθαροί, ντυμένοι με σιδερωμένα ρούχα, οι γυναίκες έχουν στυλ και μακιγιάζ μεγάλης διάρκειας, οι άντρες ξυρισμένοι και τέλεια χτενισμένοι. Είναι σαφές ότι στην πραγματικότητα, όταν στέκεστε στο μηχάνημα από το πρωί έως το βράδυ, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο.
Αλλά οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ήξεραν πολύ καλά πώς μύριζε ένα δημόσιο λουτρό όταν μαζεύονταν εκεί πολλές δεκάδες εργαζόμενοι διαφόρων λωρίδων: οικοδόμοι, ανθρακωρύχοι, οδηγοί τρακτέρ, γαλατάδες. Και όλα έμοιαζαν εντελώς διαφορετικά από αυτό που φαινόταν στις ταινίες, αλλά πιο ζωτικής σημασίας και όχι εντελώς αρωματικά.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένα ξεχωριστό μπάνιο για έναν σοβιετικό πολίτη έγινε μια ιδιαίτερη πολυτέλεια και χαρά. Ήταν αυτό το δωμάτιο που έγινε το καμάρι κάθε μεμονωμένου διαμερίσματος, αν και φαινόταν πολύ μέτριο και εξαιρετικό.
