5 ενδιαφέροντα γεγονότα για τη ζωή των αγροτών που δεν μπορείτε να δείτε στα εθνογραφικά μουσεία

Πολλά εθνογραφικά μουσεία προσπαθούν να αναδημιουργήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την ατμόσφαιρα της αγροτικής ζωής. Αλλά θα δείτε απλώς μια πιο όμορφη και απολυμανθείσα έκδοση εκεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα σπίτια των απλών εργατών έμοιαζαν πολύ μακριά από αυτό που έμοιαζαν και μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να δείξουμε την πραγματική πλευρά της αγροτικής ζωής.

Σας προσκαλούμε να εξοικειωθείτε με ελάχιστα γνωστά γεγονότα της αγροτικής ζωής που δεν θα δείτε στα μουσεία και να βουτήξετε στην ατμόσφαιρα του παρελθόντος.

Θέρμανση

Εκείνη την εποχή, υπήρχαν δύο τρόποι για να ζεστάνεις ένα σπίτι: μαύρο και άσπρο. Αλλά η πιο κοινή ήταν η πρώτη επιλογή:

• για "λευκή" θέρμανση, η κατανάλωση ξύλου είναι μεγαλύτερη.
• η μαύρη μέθοδος απαιτούσε λιγότερα καυσόξυλα και δεδομένου ότι πολλοί αγρότες δεν είχαν πριόνι, ήταν πολύ δύσκολο να προετοιμαστούν κορμοί.

Φυσικά, για να ανάψει η μαύρη σόμπα, χρειαζόταν ιδιαίτερες ικανότητες. Δεν μπορείτε να χτίσετε μια δυνατή φωτιά για να μην αρχίσουν να πετούν επικίνδυνοι σπινθήρες από το στόμιο της σόμπας και για ανάφλεξη, για να αποφύγετε το κάψιμο, χρησιμοποιούνται μόνο καλά αποξηραμένα καυσόξυλα πεύκου, λεύκας ή σκλήθρου.

Ωστόσο, δεν πρέπει να σκεφτεί κανείς ότι οι πρόγονοί μας ήταν τόσο άπληστοι και αμόρφωτοι που άφηναν τον καπνό να γεμίσει ολόκληρο το σπίτι. Στην πραγματικότητα, το να πνίγεσαι «μαύρο» είναι μια πραγματική δεξιότητα που δεν μπορούν να μάθουν όλοι.Επιπλέον, αυτή η μέθοδος είχε ένα άλλο πλεονέκτημα - ο καπνός που εισέρχονταν στο δωμάτιο απολύμανε τον αέρα στα δωμάτια και σε περιόδους έλλειψης φαρμάκων και αντιβιοτικών αυτό ήταν ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ της "μαύρης" μεθόδου.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι σε τέτοια σπίτια ολόκληρη η οροφή, οι τοίχοι και οι κάτοικοι ήταν μαύρα από αιθάλη, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Με το κατάλληλο ανάφλεξη, μόνο μέρος του τοίχου δίπλα στη σόμπα καλύφθηκε με αιθάλη. Το σύστημα εξαερισμού και εξαγωγής καπνού εδώ ήταν πολύ καλά μελετημένο, δοκιμασμένο από την μακραίωνη καθημερινή και κατασκευαστική εμπειρία των ανθρώπων. Ο καπνός, που μαζεύονταν κάτω από το ταβάνι, έπεφτε μόνο σε ένα συγκεκριμένο και πάντα σταθερό επίπεδο.

Παράθυρο

Στις περιοχές εκείνες που μαινόταν το κρύο, χτίστηκαν οι λεγόμενες καπνοκαλύβες. Δεν οραματίστηκαν μια καμινάδα από τούβλα και ως εκ τούτου τα πυροβόλησαν χρησιμοποιώντας τη «μαύρη» μέθοδο. Ένα χαρακτηριστικό τέτοιων σπιτιών είναι η απουσία παραθύρων. Μια εναλλακτική είναι μικρές τρύπες στους τοίχους, έτσι ώστε ο καπνός να εξακολουθήσει να φεύγει με κάποιο τρόπο από το δωμάτιο. Παρεμπιπτόντως, μετά τη θέρμανση του κλιβάνου, τέτοια "παράθυρα" ήταν ακόμα βουλωμένα με κάτι για να διατηρούν τη θερμότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Εσωτερικό σπιτιού

Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ πιο αραιή από αυτή που παρουσιάζεται στα εθνογραφικά μουσεία. Το κέντρο της προσοχής ήταν φυσικά η σόμπα. Υπήρχε επίσης μια κόκκινη γωνία όπου τοποθετούνταν εικονίδια. Παρεμπιπτόντως, αξίζει να πούμε ότι αυτή η περιοχή πάντα έλαμπε από καθαριότητα και τάξη.

Κατά μήκος των τοίχων τοποθετήθηκαν παγκάκια, στα οποία οι άνθρωποι όχι μόνο κάθονταν, αλλά και ξεκουράζονταν. Αλλά πρακτικά δεν υπήρχαν ράφια για πιάτα. Στο πάτωμα αποθηκεύονταν κουζινικά σκεύη και αντί για ντουλάπα, οι αγρότες χρησιμοποιούσαν σεντούκια.

Επενδύσεις δαπέδου

Στα μουσεία, τα δωμάτια των χωρικών έχουν συχνά ξύλινα πατώματα, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν συνέβαινε. Στην πραγματικότητα, ο τύπος του δαπέδου υπαγόρευε την πραγματική θέση του σπιτιού.Για παράδειγμα, στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ένα αμμώδες δάπεδο: συμπιέστηκε τόσο σκληρά που έμοιαζε μάλλον με πέτρα. Αλλά μερικές φορές η καλύβα έσκαβαν ακόμη και στο έδαφος.

Το δάπεδο ήταν χωμάτινο, το έδαφος ήταν ποτισμένο και συμπιεσμένο καλά. Μετά από λίγο καιρό έγινε αρκετά δύσκολο. Οι πόρτες κατασκευάζονταν από κορμούς που χωρίζονταν στα δύο και λαξεύονταν.

Πανί

Τα ρούχα των αγροτών ήταν πολύ πιο απλά από ό,τι μας δείχνουν στις ταινίες, ακόμα και στα ίδια μουσεία. Αξίζει να πούμε αμέσως ότι όλα αυτά τα κομψά και άσπρα κεντημένα πουκάμισα, πουκάμισα και σαλαμάκια, πολύχρωμα μαντήλια στο κεφάλι είναι ίσως μια εορταστική επιλογή για ρούχα, αλλά όχι καθημερινά για ένα άτομο που ξοδεύει πολύ χρόνο δουλεύοντας με τα χέρια του.

Βασικά, η γκαρνταρόμπα αποτελούνταν από φαρδιά ρούχα σε γκρι και μαύρους χρωματισμούς. Το υλικό που χρησιμοποιείται είναι χοντρό σπιτικό ύφασμα.