4 πράγματα που θεωρούνταν ντροπή για μια γυναίκα στην αρχαία Ρωσία

Η ζωή των κοριτσιών στη Ρωσία υπαγορεύτηκε, πρώτα απ 'όλα, από τους χριστιανικούς κανόνες και στη συνέχεια από τις παραδόσεις. Υπήρχαν πράγματα που ήταν τρομερή ταπείνωση για μια Ρωσίδα ή χρησιμοποιήθηκαν ως τιμωρία για ορισμένες αμαρτίες.

Περπατήστε χωρίς καπέλο

Την ημέρα της γαμήλιας τελετής, κάθε κορίτσι κάλυψε το κεφάλι της με ένα μαντήλι - αυτό ήταν ένα υποχρεωτικό και αυστηρό γεγονός. Μάλιστα, το καλυμμένο κεφάλι μίλησε για το νέο της status. Από εκείνη την ημέρα, μια γυναίκα δεν είχε το δικαίωμα να περπατήσει χωρίς κόμμωση - είτε κόκοσνικ, είτε κασκόλ, κασκόλ ή επίδεσμο. Επιπλέον, αυτός ο κανόνας ίσχυε τόσο στο σπίτι όσο και στο δρόμο.

Αν μια κοπέλα εμφανιζόταν ξαφνικά στην κοινωνία με ακάλυπτο το κεφάλι, τότε θα διαδίδονταν αμέσως κουτσομπολιά για αυτήν και η στάση απέναντί ​​της θα άλλαζε, όχι προς το καλύτερο. Στα μάτια των άλλων κατοίκων, έγινε σχεδόν εγκληματίας. Με αυτό ατίμασε τον εαυτό της, τον άντρα της και τους γονείς της, που δεν κατάφεραν να την αναθρέψουν σωστά.

Κουρεύομαι

Όλοι γνωρίζουν την παροιμία: «Η πλεξούδα είναι η ομορφιά ενός κοριτσιού». Την ήξεραν και στη Ρωσία. Προσπάθησαν ακόμη και να μην κόψουν τα μαλλιά τους για μικρά κορίτσια, πόσο μάλλον για ενήλικες νεαρές κυρίες ή κορίτσια σε ηλικία γάμου.

Μόνο οι μοναχές μπορούσαν να κόψουν τα μαλλιά τους κατά τη διάρκεια της κουρά τους.

Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές μια γυναίκα μπορούσε ακόμα να κόψει τα μαλλιά της, αλλά αυτό ήταν ένα είδος τιμωρίας για κάποιο αδίκημα - το κούρεμα ήταν αναγκασμένο, το οποίο, στην πραγματικότητα, ήταν ντροπή.Για παράδειγμα, ένας ιδιοκτήτης γης θα μπορούσε να κόψει τα μαλλιά της υπηρέτριάς του επειδή δεν έκανε κάποια δουλειά ή οι γονείς ή ο σύζυγός του θα μπορούσαν να κόψουν τα μαλλιά του για έναν άτακτο τρόπο ζωής πριν από το γάμο, την απιστία ή το φλερτ με έναν ξένο.

Ξυρίστε τα πόδια

Οι γυναίκες απαλλάσσονταν από τις περιττές τρίχες στο σώμα τους ακόμη και πριν από την εποχή μας. Οι Αιγύπτιοι, για παράδειγμα, το έκαναν αυτό με μαχαίρια. Αλλά και τότε δεν ήταν μια αισθητική επέμβαση για την αισθητική και την ομορφιά των ποδιών, αλλά μάλλον ένα μέτρο προστασίας από μολύνσεις και ασθένειες. Στην Αρχαία Ρώμη, οι τρίχες είχαν ήδη τραβηχτεί, αλλά και όχι για ομορφιά, αλλά για λόγους υγείας.

Στη Ρωσία, μια τέτοια διαδικασία εκτελούνταν μόνο από άτομα με πριγκιπικό αίμα και οι απλές αγρότισσες απλά δεν είχαν χρόνο για αυτό - δουλεύοντας από το πρωί έως το βράδυ, μεγαλώνοντας παιδιά, διοικώντας ένα νοικοκυριό. Ωστόσο, ήδη εκείνη την εποχή, τα ξυρισμένα πόδια θεωρούνταν σημάδι ευκολίας και επιπολαιότητας. Επιπλέον, το να αποκαλύπτεις τα πόδια σου ήταν επίσης το απόγειο της απρέπειας, όπως και το να περπατάς με ακάλυπτο το κεφάλι. Ειδικά για παντρεμένες κυρίες και κορίτσια σε ηλικία γάμου. Κανείς δεν ήθελε να ρισκάρει τη δική του τιμή, και ως εκ τούτου το ξύρισμα των ποδιών του στη Ρωσία θεωρήθηκε ντροπή.

Συζήτηση με αγνώστους

Στην εποχή του παγανιστικού σλαβισμού, οι γυναίκες είχαν μια αρκετά ελεύθερη ζωή. Τους επιτρεπόταν να παίζουν παιχνίδια, να συμμετέχουν σε χορούς, να χορεύουν σε κύκλους και εκείνη την εποχή κοιτούσαν τη σεξουαλική τους ζωή, θα έλεγε κανείς, με τυφλά μάτια.

Όμως όλα άλλαξαν με την έλευση του Χριστιανισμού. Απαγορευόταν αυστηρά στα κορίτσια να έρχονται σε διάλογο με άγνωστους άνδρες, ειδικά με παντρεμένους. Και η λήψη καλεσμένων στο σπίτι ή η λήψη δώρων από αυτούς θεωρούνταν τρομερή ντροπή, για την οποία τα κορίτσια συχνά τιμωρούνταν αυστηρά.