Πώς να φτιάξετε μια λαβή φτυαριού με τα χέρια σας

Μια λαβή φτυαριού που θα φτιάξετε μόνοι σας θα διαρκέσει πολύ περισσότερο από μια αγορασμένη από το κατάστημα, εάν επιλέξετε το σωστό υλικό και την φτιάξετε σωστά. Ας κατανοήσουμε τα χαρακτηριστικά της διαδικασίας και τα στάδια της σπιτικής παραγωγής.

Υλικά και μεγέθη μοσχευμάτων

Το ιδανικό υλικό είναι αυτό που συνδυάζει καλά χαρακτηριστικά απόδοσης και είναι σχετικά προσιτό. Για προϊόντα που αγοράζονται από το κατάστημα, κατά κανόνα χρησιμοποιείται σημύδα ή πεύκο. Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των πετρωμάτων που χρησιμοποιούνται παραδοσιακά για την κατασκευή:

1. Πεύκο. Είναι μαλακό και εύκολο στην επεξεργασία. Μειονεκτήματα - είναι ρητινώδες και βραχύβιο. Επιπλέον, η επιφάνεια αυτού του υλικού δεν απορροφά καλά την υγρασία, επομένως η λαβή μπορεί να γλιστρήσει στα χέρια σας. Για να ενισχύσετε τη δύναμη κατά την κατασκευή, είναι καλύτερο να κολλήσετε τρεις σανίδες μεταξύ τους. Διαφορετικά, το προϊόν θα σπάσει γρήγορα ή θα σπάσει υπό αυξημένο φορτίο.
2. Σημύδα. Ελαφρύ υλικό, εύπλαστο για επεξεργασία. Πιο ανθεκτικό από το προηγούμενο.
3. Φηγός. Πλεονεκτήματα: ελαφρότητα και δύναμη. Δεν είναι κατώτερη από τη σημύδα σε αυτές τις παραμέτρους. Η ιδιαιτερότητα είναι ότι το υλικό δεν περιέχει σχεδόν καθόλου ρητίνη, επομένως χρειάζεται επιπλέον επεξεργασία στο τέλος της διαδικασίας κατασκευής. Διαφορετικά, το προϊόν θα διογκωθεί λόγω υπερβολικής υγρασίας.
4. Λεύκα. Εύκολο στην επεξεργασία. Το μειονέκτημα είναι η έλλειψη αντοχής στη σήψη και τα βαθουλώματα κατά την κρούση. Δεν είναι η καλύτερη επιλογή για μοσχεύματα.
5. Δρυς.Μπορεί να ονομαστεί ηγέτης στη δύναμη και την αντοχή. Μειονέκτημα: δύσκολη η επεξεργασία.

Τώρα για άλλες σημαντικές παραμέτρους. Η διάμετρος της κοπής μπορεί να ποικίλλει. Εξαρτάται από τον τύπο και τον σκοπό του εργαλείου. Το εύρος αυτής της παραμέτρου για συσκευές που πωλούνται στα καταστήματα είναι από 34 έως 40 mm.

Το μήκος του προϊόντος πρέπει να επιλέγεται ξεχωριστά - θα πρέπει να εστιάσετε στην ευκολία χρήσης. Το τυπικό μήκος κυμαίνεται από 90 έως 140 cm.

Τι χρειάζεστε για ένα κόψιμο, πώς να το φτιάξετε μόνοι σας

Από τα εργαλεία και τα μέσα για την εργασία που πρέπει να προετοιμάσετε:

• σφυρί;
• μαχαίρι;
• είδε;
• επίπεδο;
• γυαλόχαρτο.

Θα χρειαστείτε επίσης κόλλα, εμποτισμό και βερνίκι.

Οπως ήδη αναφέρθηκε, Εκτός από την επιλογή του υλικού, πρέπει να αποφασίσετε για τη διάμετρο και το μήκος. Θα πρέπει να πάρετε ένα κλαδί (για συμπαγές, όχι κολλημένο κόψιμο) έτσι ώστε η διάμετρός του να είναι περίπου διπλάσια από όσο απαιτείται.

Πρέπει να προσέξετε ότι οι πρώτες ύλες είναι απαλλαγμένες από κόμπους, στροφές, πιρούνια κ.λπ. Το προπαρασκευαστικό στάδιο είναι το στέγνωμα του ξύλου στον ήλιο. Χρειάζονται περίπου δύο εβδομάδες. Μετά από αυτό, η διάμετρος θα μειωθεί. Αφού ολοκληρωθεί το στέγνωμα, είναι απαραίτητο να αφαιρέσετε την περίσσεια με ένα αεροπλάνο, έτσι ώστε η διάμετρος της λαβής να αποκτήσει το επιθυμητό μέγεθος.

Τα παρακάτω είναι τα βήματα:

• λείανση?
• εμπότιση;
• στέγνωμα για το χρόνο που αναγράφεται στην ετικέτα·
• επίστρωση βερνικιού?
• ξήρανση.

Είναι καλύτερα να χρησιμοποιείτε βερνίκι δύο φορές - αυτό θα αυξήσει την αντοχή σε εφελκυσμό του προϊόντος.

Τώρα είναι ώρα να το ακονίσετε στο επιθυμητό μέγεθος, να επεξεργαστείτε την περιοχή κοπής με εμποτισμό και να το αφήσετε να στεγνώσει. Στη συνέχεια το προϊόν επικαλύπτεται περιμετρικά με εποξειδικό και τοποθετείται στο τμήμα εργασίας. Στη συνέχεια, θα πρέπει να το γεμίσετε με ρητίνη και να χτυπήσετε τη λαβή μερικές φορές σε μια σκληρή επιφάνεια - θα "καθίσει" στο επιθυμητό βάθος.Αφού στεγνώσει η ρητίνη - σε περίπου μια μέρα - το φτυάρι θα είναι έτοιμο για χρήση.

Εάν οι σανίδες χρησιμοποιούνται για την κατασκευή, θα πρέπει να δώσετε προσοχή σε ορισμένες αποχρώσεις. Το υλικό λαμβάνεται στεγνό. Στη συνέχεια η σανίδα κόβεται με κυκλικό πριόνι σε ράβδους, οι οποίες τοποθετούνται για να στεγνώσουν.

Όταν χρησιμοποιείτε μια υγρή σανίδα, οι ράβδοι πρέπει να είναι δεμένες μεταξύ τους σε όλο το μήκος - έτσι τα τεμάχια στεγνώματος θα παραμορφωθούν λιγότερο.

Στη συνέχεια τα πριονισμένα μέρη κολλώνται μεταξύ τους και στεγνώνουν καλά. Στη συνέχεια, πρέπει να ακολουθήσετε τα ίδια βήματα που περιγράφονται παραπάνω.

Αξίζει το βερνίκωμα των μοσχευμάτων;

Αυτό το στάδιο εξασφαλίζει αντιδιαβρωτική αντοχή. Ωστόσο, μια τέτοια επιφανειακή επεξεργασία μπορεί να κάνει το προϊόν να γλιστρήσει και να στρίψει στα χέρια σας.

Οι επαγγελματίες προτείνουν την αντικατάσταση του βερνικιού ή του χρώματος με εμποτισμό και τη χρήση γυαλόχαρτου. Πρώτα χονδρόκοκκο και μετά πιο λεπτό. Έτσι το γυάλισμα της κοπής θα είναι φυσικό. Ο ιδρώτας από τις παλάμες θα απορροφηθεί σταδιακά στο υλικό και η σωστά επιλεγμένη πρώτη ύλη (ξύλο) θα γίνεται όλο και πιο ανθεκτική με την πάροδο του χρόνου.