Από τι αποτελείται μια κάρτα SIM και γιατί συγκρίνεται με έναν υπολογιστή;

Μια φορά κι έναν καιρό, μια κλήση από ένα κινητό τηλέφωνο απαιτούσε σύνδεση σε μια βάση δεδομένων για τον προσδιορισμό του αριθμού του καλούντος. Το τηλέφωνο θα μπορούσε να έχει ένα τυπικό σύνολο αριθμών και η ευελιξία επιλογής απλά δεν υπήρχε. Για να απαλύνουν τον πόνο των τηλεφωνικών πελατών, εφευρέθηκαν ατομικές πλάκες με μικροκυκλώματα, που χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα.

Στην κάρτα SIM εκχωρείται ένας σειριακός αριθμός, μέρος του οποίου χρησιμοποιείται από τους πελάτες για την πραγματοποίηση κλήσεων. Αυτός ο αριθμός αναφέρεται στο «προφίλ» του μεμονωμένου αριθμού, το οποίο βρίσκεται στη βάση δεδομένων του χειριστή και περιέχει όλες τις πληροφορίες σχετικά με το χρηματικό ποσό στον λογαριασμό, τις υπηρεσίες κ.λπ.

Η νέα εφεύρεση διαθέτει προστασία με τη μορφή κωδικού πρόσβασης PIN, ο οποίος εμποδίζει την πρόσβαση στο κοινό δίκτυο αναγνωριστικών. Εάν ο κωδικός πρόσβασης έχει εισαχθεί πολλές φορές στη σειρά, το σύστημα ζητά επιπλέον κωδικούς πρόσβασης PUK, PUK2 και PIN2, που συνοδεύουν την κάρτα SIM. Επί του παρόντος, υπάρχει μια επιλογή στις ρυθμίσεις του τηλεφώνου σας για να απενεργοποιήσετε το αίτημα κωδικού πρόσβασης, επομένως αυτή η προστασία χρησιμοποιείται σπάνια.

Εκτός από αυτούς τους κωδικούς, η συσκευή διαθέτει ακόμη έναν, ο οποίος δεν αναφέρεται στον χρήστη - αυτός ο κωδικός χρησιμοποιείται μόνο από το σύστημα κατά την αποστολή απάντησης στη βάση δεδομένων. Χωρίς αυτό, ένα άτομο δεν θα μπορεί να αναδημιουργήσει το μικροκύκλωμα ή να το αντιγράψει.

Αρχιτεκτονικά, μια κάρτα SIM είναι ένας πρωτόγονος υπολογιστής με όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά, όπως επεξεργαστή, εσωτερική μνήμη και μνήμη RAM. Παρά το αρκετά μεγάλο μέγεθος της πλήρους έκδοσης (περίπου στο μέγεθος δύο μικρογραφιών), χρησιμοποιείται μόνο ένα μικρό μέρος αυτού που φαίνεται στους ανθρώπους. Τα σύγχρονα τηλέφωνα χρησιμοποιούν μικρότερες εκδόσεις καρτών SIM (micro-SIM και nano-SIM) για εξοικονόμηση χώρου στο εσωτερικό της συσκευής. Οι πρώτες κάρτες SIM έφτασαν στο μέγεθος των τραπεζικών ηλεκτρονικών κλειδιών, κάτι που, φυσικά, ήταν άβολο.

Σύνθεση κάρτας SIM

Η κάρτα SIM είναι τεχνικά ένας υπολογιστής του οποίου η αρχιτεκτονική αποτελείται από οκτώ επαφές (έξι σε nanoSIM). Περιλαμβάνει:

• Διαθέτει δικό του επεξεργαστή 10 MHz (δεν χρειάζεται πλέον) και τροφοδοτείται από την μπαταρία του τηλεφώνου.
• RAM – καταλαμβάνει το 20% του συνολικού όγκου που παρέχεται από μικροκρυστάλλους. Χρησιμοποιείται για την εκτέλεση λειτουργιών αριθμών και την υποστήριξη της διεπαφής χρήστη (αλλά το μεγαλύτερο μέρος αυτής της εργασίας πέφτει στο λογισμικό του ίδιου του τηλεφώνου).
• Η εσωτερική μνήμη είναι η εναπομείνασα μνήμη που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση αριθμών, μηνυμάτων, ιστορικού κλήσεων κ.λπ. Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με τη μνήμη που προορίζεται για αρχεία τηλεφώνου - η κάρτα SIM δεν έχει καμία σχέση με αυτό.
• Μια γεννήτρια τυχαίων αριθμών είναι ένα πρόσθετο υλικού που χρησιμοποιείται στη λειτουργία παρασκηνίου του συστήματος.
• Μονάδα κρυπτογράφησης - χρησιμοποιείται για την αναγνώριση κωδικών πρόσβασης και πιθανώς τη δημιουργία νέων.

Ενδιαφέροντα γεγονότα

Οι πρώτες κάρτες SIM ήταν μεγάλες επειδή χρησιμοποιούνταν σε τηλέφωνα συνδρομής και σε άλλα μέρη όπου τα κομμάτια πλαστικού έπρεπε να χειριστούν κρατώντας τα στο χέρι. Η συντριπτική πλειοψηφία της επιφάνειας καταλήφθηκε από πλαστικό, το οποίο αφαιρέθηκε καθώς η κάρτα έγινε μικρότερη (miniSIM και microSIM). Το τεχνικό κομμάτι παρέμεινε ακριβώς το ίδιο.Στη nanoSIM, το τσιπ μειώνεται κατά ένα τέταρτο, αλλά αυτό δεν επηρεάζει τη λειτουργικότητα με κανέναν τρόπο.

Ορισμένες φορητές συσκευές τελευταίας τεχνολογίας χρησιμοποιούν μια ενσωματωμένη κάρτα SIM, η οποία είναι πρόσθετες επαφές στην πλακέτα κυκλώματος του τηλεφώνου. Αυτή η προσέγγιση απαλλάσσει τον κατασκευαστή από την ανάγκη να κανονίσει μια είσοδο για μια κάρτα SIM, αλλά στερεί από τον χρήστη την ευκαιρία να αλλάξει τον αριθμό.

Αξιοσημείωτο είναι ότι με την ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας εδώ και αρκετές δεκαετίες, το «γέμιση» των καρτών SIM δεν έχει αλλάξει. Οι περισσότεροι χρήστες τηλεφώνων εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τα ίδια τσιπ που εφευρέθηκαν τον περασμένο αιώνα.