Ποιος εφηύρε την πολυμάγειρα

Οι τεχνολογίες αναπτύσσονται ενεργά και εισάγονται στη ζωή μας, καθιστώντας την πιο άνετη. Έτσι, οι βοηθοί κουζίνας κάνουν τη διαδικασία μαγειρέματος πολύ πιο εύκολη και γρήγορη. Σχεδόν σε κάθε κουζίνα χρησιμοποιούνται αρτοπαρασκευαστής, ατμομάγειρας, φούρνος, φούρνος θερμότητας και πολλές άλλες οικιακές συσκευές. Ξεχωριστή θέση όμως σε αυτή τη λίστα κατέχει μια πολυκουζίνα, η οποία ενσωματώνει τις δυνατότητες όλων των παραπάνω συσκευών. Η εφεύρεση δεν ήταν αυθόρμητη και έχει τη δική της ενδιαφέρουσα ιστορία ανάπτυξης. Ας μάθουμε λοιπόν ποιος σκέφτηκε και εφηύρε το multicooker.

Πότε εμφανίστηκαν οι πρώτες πολυκουζίνες;

Τα πρώτα πρωτότυπα σύγχρονων πολυμάγειρων ήταν ιαπωνικές κουζίνες ρυζιού από τα μέσα του 20ου αιώνα. Στο πλαίσιο της ανάπτυξης της στρατιωτικής βιομηχανίας τέθηκε το θέμα της αυτοματοποίησης της παρασκευής του ρυζιού για τις ανάγκες του στρατού στο χωράφι.

Η προτεινόμενη λύση ήταν ένα ξύλινο δοχείο μαγειρέματος με θερμαντικό στοιχείο που είχε μια πρωτόγονη λειτουργία αυτόματης απενεργοποίησης. Αν και δεν είχε επαρκές επίπεδο ασφάλειας, αυτό επέτρεψε το μαγείρεμα του ρυζιού σε μεγάλες ποσότητες με ελάχιστη δαπάνη ανθρώπινου δυναμικού.

Οι μεταγενέστεροι εκσυγχρονισμοί της συσκευής κατέστησαν δυνατή την επέκταση της γκάμας των πιάτων, που άρχισε να περιλαμβάνει άλλα δημητριακά και μερικές σούπες, προστέθηκε μια λειτουργία θέρμανσης και διατήρησης θερμοκρασίας. Όλα αυτά έγιναν δυνατά χάρη στη μετάβαση από τα αναλογικά κυκλώματα στους προγραμματιζόμενους μικροεπεξεργαστές.

Μέχρι το τέλος του αιώνα, η προοδευτική λειτουργικότητα των μηχανών που ενδιαφέρονται για επενδυτές και ρυζομαγειρέματα εμφανίστηκαν στην ιαπωνική αγορά. Οι κατασκευαστές προσπάθησαν να επεκτείνουν τις δυνατότητες χρήσης τους και οι μάγειρες άρχισαν να δημοσιεύουν βιβλία συνταγών που απευθύνονταν ειδικά σε πολυκουζίνες.

Yoshitada Minami

Εφευρέτης του πολυμάγειρα στη σύγχρονη μορφή του θεωρείται ο Ιάπωνας Yoshitada Minami, το concept του οποίου υλοποιήθηκε από την εταιρεία Toshiba το 1956. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της εφεύρεσής του, που έκανε μια σημαντική ανακάλυψη στην ανάπτυξη της τεχνολογίας της κουζίνας, ήταν η πλήρης αυτοματοποίηση της διαδικασίας μαγειρέματος.

Όλες οι συσκευές πριν από αυτόν μπορούσαν να ονομαστούν αυτόματες μόνο εν μέρει. Σε έναν ή τον άλλο βαθμό, χρειάζονταν ακόμη συνεχή ανθρώπινη επίβλεψη.

Ο Minami κατάφερε να αποκλείσει τον μάγειρα από αυτήν την αλυσίδα χάρη στην ιδέα της δημιουργίας δύο συνδυασμένων δοχείων, το ένα μέσα στο άλλο. Στην εξωτερική έριχναν μόνο νερό, ενώ στην εσωτερική έριχναν πλυμένο ρύζι.

Αφού τα δημητριακά είχαν απορροφήσει πλήρως το νερό, ενεργοποιήθηκε ένας αισθητήρας στο τοίχωμα του εξωτερικού δοχείου, που σηματοδοτούσε την ολοκλήρωση της διαδικασίας και την απενεργοποίηση της παροχής ρεύματος στο θερμαντικό στοιχείο.

Από εκείνη τη στιγμή, ο σεφ έπρεπε μόνο να γεμίσει τη συσκευή με υλικά, να πατήσει το κουμπί λειτουργίας και μετά από λίγο να βγάλει το έτοιμο προς κατανάλωση προϊόν.

Πώς αναπτύχθηκαν οι πολυκουζίνες

Το μοντέλο της Toshiba αποδείχθηκε εξαιρετικά επιτυχημένο. Η συσκευή κέρδισε αμέσως δημοτικότητα. Για να καλύψει τη ζήτηση της αγοράς, η εταιρεία παρήγαγε έως και 200.000 αντίτυπα το μήνα. Σε τέτοιες συνθήκες, η εταιρεία δεν θα μπορούσε παρά να έχει ανταγωνιστές.

Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, μια άλλη εταιρεία από την Ιαπωνία έγινε η κύρια, Zojirushi. Οι καινοτομίες τους έγιναν ένα νέο στάδιο στην ανάπτυξη των πολυκουζινών.Ξεκινώντας το 1965, άρχισαν να εξοπλίζουν τις συσκευές τους με ρυθμιζόμενους χρονοδιακόπτες. Αυτό κατέστησε δυνατό όχι μόνο τον έλεγχο του χρόνου και της έντασης του μαγειρέματος, αλλά άνοιξε και τη δυνατότητα να μαγειρέψετε πολλά πιάτα ταυτόχρονα, με ξεχωριστό χρονόμετρο για το καθένα.

Επιπλέον, ήταν ο Zojirushi που έκανε υποχρεωτική τη λειτουργία της διατήρησης της θερμοκρασίας στο ίδιο επίπεδο στα μοντέλα τους. Αυτό προώθησε ακόμη περισσότερο το επίπεδο αυτοματισμού των πολυκουζινών, αφού από εδώ και πέρα ​​δεν χρειαζόταν ούτε καν να βγάζετε φαγητό από αυτό στην ώρα τους. Θα μπορούσαν να αποθηκευτούν εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, παραμένοντας ζεστά.

Η Ιαπωνία έχασε το σχετικό μονοπώλιο της στην παραγωγή πολυκουζινών τη δεκαετία του '90 του περασμένου αιώνα. Το πρωτάθλημα πέρασε στην Κίνα. Οι κινεζικές εταιρείες υιοθέτησαν με επιτυχία την ιαπωνική εμπειρία και τεχνολογία και τα προϊόντα τους είχαν ευνοϊκά χαμηλές τιμές.

συμπέρασμα

Ανταγωνιζόμενοι για αγορές, οι κατασκευαστές συνεχίζουν να βελτιώνουν τις συσκευές σήμερα. Η τέλεια πρόοδος έχει κάνει αυτή τη συσκευή ένα πλήρες ρομπότ κουζίνας, ικανό να αναλάβει όλες τις διαδικασίες στην κουζίνα. Ένα σύγχρονο πολυκουζινάκι μπορεί να μαγειρέψει με οποιονδήποτε τρόπο:

• στιφάδο;
• μάγειρας;
• μαρίδα;
• φούρνος κλπ.

Η μεταβλητότητα των ρυθμίσεων, των λειτουργιών και του σχεδιασμού του έχει λίγα κοινά με τα ανάλογα του περασμένου αιώνα. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ένα ξύλινο κουτί με δύο επαφές και να το συγκρίνει με τη σημερινή συσκευή με δύο ντουζίνες ενσωματωμένα προγράμματα και φουτουριστικό σχεδιασμό.

Υπάρχει μια ποικιλία βοηθημάτων κουζίνας διαθέσιμα στα ράφια των καταστημάτων, που ποικίλλουν σε χωρητικότητα, φορητότητα, χαρακτηριστικά και κόστος. Η αγορά μιας πολυκουζίνας όχι μόνο μπορεί να απλοποιήσει σημαντικά το μαγείρεμα στο σπίτι, αλλά και να διαφοροποιήσει το μενού σας με νέα πιάτα.