Πώς έμοιαζαν τα πρώτα μοντέλα τοστιέρες, ηλεκτρικές σκούπες, πιστολάκια μαλλιών και πλυντήρια πιάτων

Είμαι σίγουρος ότι το 99% των αναγνωστών αυτού του άρθρου έχουν οικιακές συσκευές. Οι κουζίνες του μέσου ατόμου είναι επιπλωμένες με βραστήρες και πολυκουζίνες και το μπάνιο έχει πλυντήριο ρούχων. Όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Είναι τρομακτικό να σκεφτόμαστε, αλλά στις αρχές του 20ου αιώνα, δεν είχαν όλοι καν ηλεκτρισμό. Κοιτάζοντας τα πρωτότυπα των σύγχρονων συσκευών, είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς ότι περιέχουν πιστολάκι μαλλιών ή ηλεκτρική σκούπα. Ωστόσο, αυτό ακριβώς θα σας πω σήμερα!

Πρώτη τοστιέρα

Οι άνθρωποι πάντα αγαπούσαν το τοστ, αλλά πριν από την εμφάνιση μιας ειδικής συσκευής, το ψωμί απλά στέγνωνε πάνω από μια φωτιά. Όχι πολύ πρακτικό - δεν μπορείτε να ανάψετε φωτιά στη μέση του σπιτιού το πρωί. Γι' αυτό το 1893 ο Άλαν ΜακΜάστερ από τη Σκωτία παρουσίασε την πρώτη τοστιέρα στο κοινό.

Στερήθηκε το σώμα που είχαμε συνηθίσει και δουλέψαμε σε χάλκινα σύρματα. Το ψωμί ήταν φρυγανισμένο μόνο από τη μία πλευρά. Έπρεπε να αναποδογυριστεί χειροκίνητα. Η συσκευή δεν κέρδισε ποτέ δημοτικότητα. Αποδείχθηκε ότι ήταν αρκετά επικίνδυνο για φωτιά και άβολο για καθημερινή χρήση.

Το 1909, η αμερικανική εταιρεία General Electric ανέπτυξε ένα νέο πρωτότυπο μιας οικείας συσκευής που ονομάζεται D-12. Έμοιαζε ήδη με το συνηθισμένο, ήξερε να γυρίζει μόνος του το ψωμί. Σε αντίθεση με τη συσκευή του Alan, αυτή η τοστιέρα λειτουργούσε χωρίς καπνό ή φωτιά.

Πώς έμοιαζε παλιά ένα στεγνωτήρα μαλλιών

Η ανάγκη για στεγνωτήρα μαλλιών έχει προκύψει μεταξύ των καλλονών εδώ και πολύ καιρό. Πριν από την εφεύρεση των πρώτων συσκευών, οι fashionistas στέγνωναν τα μαλλιά τους σε μια σόμπα ή σε ανοιχτή φωτιά. Ναι Ναι ακριβώς.Όπως είναι φυσικό, τέτοια πειράματα συχνά κατέληγαν σε σοβαρούς τραυματισμούς, εγκαύματα και θερμοπληξίες.

Ήδη στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αμερική, ένας σταθερός σωλήνας ηλεκτρικής σκούπας άρχισε να χρησιμοποιείται ως στεγνωτήρας μαλλιών. Λίγο αργότερα εμφανίστηκαν στεγνωτήρια - ηλεκτρικές σκούπες κάτω από τις οποίες έπρεπε να καθίσετε. Αυτά προβλήθηκαν συχνά σε παλιές αμερικανικές ταινίες.

Το πρώτο φορητό πιστολάκι μαλλιών εμφανίστηκε μόλις το 1980. Στο σχεδιασμό, πρακτικά δεν διέφερε από τη συνηθισμένη συσκευή, αλλά δεν είχε μια ντουζίνα λειτουργίες και ειδικά εξαρτήματα.

Χειροκίνητο πλυντήριο πιάτων

Ανά πάσα στιγμή, κανείς δεν ήθελε να πλένει πιάτα. Οι πλουσιότεροι προσέλαβαν υπηρέτριες για αυτό, αλλά οι φτωχοί έπρεπε να πλένουν τα χέρια τους μέχρι να αιμορραγήσουν. Και δεν είμαι καν δραματικός, γιατί η συνήθης βρύση και τα απορρυπαντικά δεν υπήρχαν εκείνες τις μέρες. Έπρεπε να τρίβω τις πλάκες για ώρες, προσπαθώντας να απαλλαγώ από την ριζωμένη βρωμιά.

Ως εκ τούτου, ήδη το 1850, ο Joel Goughton ήρθε με το πρώτο χειροκίνητο πλυντήριο πιάτων. Η συσκευή ήταν ένα μικρό καζάνι εξοπλισμένο με πολλά πλέγματα. Ήταν απαραίτητο να βάλουμε πιάτα σε αυτά.

Χύθηκε νερό στο δοχείο. Για να πλύνει το περιεχόμενό του, η νοικοκυρά έπρεπε να γυρίσει μια ειδική λαβή. Αυτή η εφεύρεση δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, αλλά σύντομα εφευρέθηκε μια ηλεκτρική μηχανή με βάση αυτήν.

Χειροκίνητη ηλεκτρική σκούπα

Το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στον κόσμο ελήφθη το 1860 από τον Αμερικανό Daniel Hess. Σύμφωνα με την ιδέα του, η ηλεκτρική σκούπα ήταν εξοπλισμένη με μια περιστρεφόμενη βούρτσα. Χάρη σε ένα πολύπλοκο σύστημα φυσούνων, η συσκευή δημιούργησε μια ισχυρή ροή αέρα. Ο αέρας που εισήλθε στη συσκευή περνούσε από δύο θαλάμους νερού, καθαριζόμενος από σκόνη και βρωμιά. Ακούγεται ενδιαφέρον, αλλά η εφεύρεση δεν ξεπέρασε ποτέ την ιδέα.

Το 1868, ο Ives McGaffney εφηύρε τον Whirlwind.Ήταν μια αρκετά ελαφριά και συμπαγής ηλεκτρική σκούπα με χειροκίνητη λειτουργία. Για να λειτουργήσει, έπρεπε να σπρώξετε ταυτόχρονα τη συσκευή και να γυρίσετε τη λαβή, θέτοντας την σε κίνηση. Αυτή η απόφαση δεν ήταν πολύ βολική, αλλά οι νοικοκυρές εκείνης της εποχής δεν είχαν ακόμη επιλογή.

Η πρώτη ηλεκτρική σκούπα εμφανίστηκε μόλις το 1901. Βασίστηκε σε μια συσκευή που ήταν ευρέως διαδεδομένη εκείνη την εποχή για να φυσάει τη σκόνη από τα καθίσματα.